Utrecht mijn Vrede is een drieluik waarin de in Utrecht geboren en getogen Gispen zijn liefde voor zijn stad verwoordt en daarin zichzelf geeft. Door zijn adem komt Utrecht tot leven. In 2013 vieren stad en provincie de driehonderdste verjaardag van de Vrede van Utrecht. Maar weinig Utrechters weten waar die vrede over gaat. Daarom het verhaal van die vrede in een Utrechts jasje. Voor het derde luik koos Gispen voor zijn universiteit en het ideaal dat onderwijs is. Het is niet zo dat 'wie de jeugd heeft, heeft de toekomst'. Het gezegde moet luiden 'wie de jeugd geeft, heeft de toekomst'. De universiteit als bron voor het Utrecht van morgen. Het zijn bevlogen fragmenten die samenvloeien in Utrecht mijn Vrede

Ik adem Utrecht. Een getuigenis. Een bekentenis bijna. Oud-rector magnificus en honorair universiteitshoogleraar Willem Hendrik Gispen neemt je mee naar zijn jeugd en naar de stad van zijn hart. Wortels en vertakkingen. Persoonlijke ontboezemingen en kanttekeningen bij het Tuindorp van weleer, het Museumkwartier en het Janskerkhof. Zijn herinneringen kleuren de Utrechtse gebouwen, straten en grachten in eigenwijze tinten. Met goed gekozen gedichten plaatst hij accenten. Soms leent hij gewoon de woorden van de dichter. Ik adem Utrecht maakt je deelgenoot van stedelijk geluk en brengt de geboren of niet-geboren Utrechter dichterbij zichzelf. Een verademing

De vijf bio-medische faculteiten gaan nauw samenwerken, zo meldde het U-blad vorige week. Initiatiefnemer van de 'Uithof-strategie' is prof.dr. Willem Hendrik Gispen, die binnenkort vertrekt als decaan van Geneeskunde. Besturen zit hem in het bloed, maar onderzoek is zijn passie. Portret van een extraverte melancholicus

Interview met dekaan W.H. Gispen